słodki piernik na chorobę.

Odzwyczaiłam się od chorowania... ostatni raz kiedy zachorowałam był maj 2010 roku, zaraz po przeklętym kwietniu 2010 roku, który był jednym z najgorszych miesięcy w moim życiu i bynajmniej nie chodzi mi o katastrofę lotniczą. 

Tak więc kiedy zorientowałam się, że nic nie trwa wiecznie i nie da się nie chorować przez całe życie, kiedy już zaakceptowałam fakt, że gorączka, katar i ból zatok nie przejdą w ciągu dwu godzin tylko dlatego, że nie życzę sobie ich obecności, kiedy wreszcie uzmysłowiłam sobie po raz enty, że nie doceniamy swojego zdrowia i że nawet prozaiczny ból głowy, katar i chrypka powodują, że mamy wszystkiego dość... pojawił się w moim domu Słodki Posłaniec ze Słodką Przesyłką na pocieszenie w mojej niedoli. 

Jak ja się stęskniłam za smakiem piernika! ♥

Niezawodny przysmak z niezawodnego przepisu, po który odsyłam Was TUTAJ, do przepisu na piernik mojej cioci Lili.

... ogrzewając się termoforem i zużywając chusteczki...

... popijam bananowy nektar...

... bo na puszeczkę coli się nie odważę, moje gardło za głośno krzyczy 'nie'. 

Nie zapominam również o bananach w innej postaci!

Z nudów skubię rodzynki.

I czekam na moment, kiedy zjedzenie czekolady nie spowoduje ataku uciążliwej chrypki... 

Świetnie sprawdza się pomadka Bebe, o której pisałam już jakiś czas temu. Spierzchnięte usta i podrażnione płatki nosa całkiem się z nią dogadują. 

No to po kawałku, kto chętny? 

Robię kawę, znikam pod trzema plecionymi swetrami i ZDROWIEJĘ.